„Wojewoda aktywnie uczestniczy w rzeczywistości, posiada rozległą sieć relacji, odnosi się żywo do idei, do starych i nowych wyzwań, widzi złożoność świata. (…) Aktywistka, ekolożka, osoba religijna… Dla wielu się to wyklucza.” [tak o artystce mówi Anna Baranowa w tekście „Przestrzenie Basi Wojewody”]

„Basia Wojewoda jest świeżo upieczoną absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Ukończyła Wydział Rzeźby, który jest uznawany za najbardziej konserwatywny na całej uczelni. (…) Mimo niedopasowania, młoda artystka — zarazem niepewna i ambitna — intuicyjnie poszukująca środków wyrazu, obroniła dyplom.
Postawiła na swoim.

Dyplom niezwykły! Sam tytuł „Acheiropoetos” powoduje podniesienie poprzeczki — odsyła do sfery sakralnej, do której dzisiaj tak trudno się odnosić, zwłaszcza w sztuce. „Obrazy nie ludzką ręką uczynione” — acheiropita (…). Basia Wojewoda odwołuje się do tego pojęcia w sposób oryginalny. Sięga po efekt odbicia, aby opowiedzieć o tym, co nieuchwytne, nieoczywiste, zmarginalizowane, skazane na przemijanie, na niebyt. Artystka chętnie nawiązuje do form i znaczeń archetypicznych, ale posługuje się językiem współczesnym.” [kontynuuje Anna Baranowa w tekście „Przestrzenie Basi Wojewody”].

BASIA WOJEWODA |
Urodzona w 1996 r. Mieszka i pracuje w Krakowie. W 2022 ukończyła studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.
Domenę jej zainteresowań artystycznych stanowi stabuizowana i przemilczana przestrzeń, w której toczy się alternatywne życie ludzi, zwierząt i obiektów zmarginalizowanych. W swoich pracach wykorzystuje znalezione materiały, które wypadły z obiegu, nadając im nową wartość. Każda stworzona praca stanowi zapis złożonej i intymnej relacji z materią, którą artystka stara się upodmiotowić.

– Dlaczego Strojenie?

– Słowami artystki:

STROJENIE |
Termin ekologicznego strojenia (attunement) został stworzony przez brytyjskiego filozofa Timothy’ego Mortona, a zaszczepiony na polskim gruncie przez Andrzeja Marca.
W pracy zatytułowanej Being Ecological Morton postuluje: „Zamiast próbować dotrzeć do rzeczywistości za pomocą krytycznych teorii, należy po prostu wsłuchać się w swoje brzmienie i zacząć stroić z innymi istnieniami, pozwolić im się nastroić”.
W mojej praktyce artystycznej kluczowym doświadczeniem są: poszukiwanie, obserwacja, wrażliwość na to, co do powiedzenia ma otaczająca mnie rzeczywistość. Słucham i próbuję „stroić” z napotkanymi przeze mnie obiektami.

Jako strojenie/dostrajanie rozumiem nieustannie ponawiany wysiłek, proces zrównujący polegający na wsłuchiwaniu się i przyglądaniu innym sposobom bycia, zmienianiu kierunku własnych działań pod wpływem innych brzmień, a w rezultacie osiąganiu wspólnego brzmienia z innymi istotami.